زبان، که نقش اصلی‌اش ایجاد ارتباط و پیام‌رسانی است، گونه‌ها و مراتبی دارد.

گونهٔ «معیار» همان است که با آن تحصیل‌کرده‌ها منظورشان را بیان می‌کنند، در روزنامه‌ها و مجله‌ها و کتاب‌های درسی چیز می‌نویسند، در رادیو و تلویزیون خبر می‌خوانند، و خلاصه زبانی است روشن و دقیق و عاری از اصطلاح‌های ادبی، رسمی، و نابه‌جا.

پیام‌رسانی نقش مهم زبان است، و پیام به بهترین وجه با زبان معیار منتقل می‌شود. استفاده‌ از گونه‌های زبانی مناسب متن را گویا می‌کند و اثربخشی‌اش را افزایش می‌دهد.

مثلاً «پا به گریز نهادن» متعلق به گونه‌ای است با درجات ادبی مهجور، ادبی مصنوع، و ادبی شاعرانه؛ و «فلنگ را بستن» اصطلاحی است مربوط به گونه‌ای از درجات لاتی و جاهلی و چاله‌میدانی؛ و «در رفتن» متعلق به گونه‌ای از درجات محاوره‌ای و کوچه‌بازاری؛ ولی «گریختن» با درجات ادبی-رسمی مهذب؛ و دست آخر «فرار کردن» که گونه‌ٔ معیار است.

مدیر فرهنگان

دیدگاه کاربران



ورود به سیستم جهت ثبت نظر